delighting

performance
2024

Spojrzenie pełne zachwytu. Próba zrozumienia nigdy nie była częścią jego planu; podziwia zwinne ruchy dłoni, błądzi wzrokiem dookoła, nazywa. Widzi w nich piękno, tak jak w układających się hierarchiach. Piękno innego, które zapewnia pełnię własnego istnienia. Piękno, po którym można się wspiąć – być może. Żadnych esów-floresów, żadnych niezrozumiałych języków – jedynie język, którego innym nie udało się nauczyć. 
W swoim najnowszym performansie Daniel Kotowski nawiązuje do pracy wideo Wonderland autorstwa Erkana Özgena. Turecki artysta ukazuje w nim niesłyszącego bohatera, małego chłopca, który opisuje brutalne doświadczenia własnej rodziny podczas wojny w Syrii i ucieczkę z tego kraju. W wywiadzie na temat tej pracy Özgen dzieli się zachwytem nad ekspresyjnymi ruchami ciała chłopca, jednocześnie nie zdając sobie sprawy, że dziecko posługuje się prostym językiem migowym; fascynuje go jedynie estetyka ruchu. Zachwyca się artystyczną stroną gestów, zamykając je zarazem w sferze tego, co prymitywne; wykorzystuje chłopca do stworzenia jakby ekspresjonistycznego obrazu czy też kolonialnej antropologii wymykającej się możliwemu tłumaczeniu.
Daniel Kotowski dekonstruuje tę pozorną niewinność estetycznego zachwytu, który sączy się z uznanej przez nas kultury, która delikatnie i szybko romantyzuje i delegitymizuje „innych” – ich ciała, języki, światotworzenia. Zachwyt i przemoc nie tworzą przypadkowej pary, lecz są kolonialnym, wpisanym w kulturę punktem widzenia, który jednocześnie odrzuca wrażliwość osoby patrzącej. Kotowski postrzega performans jako przestrzeń wspólnego (dys)komfortu i wrażliwości i obala granice skonstruowane przez samą scenę. Albo raczej je przywłaszcza, odkształca, przesuwa, w zachwycie nad tym, co peryferyjne, ujawniając fasadowość tego, co jawi się jako centrum – w zachwycie potwierdzającym własne status quo, jednak nadal w obrębie sztuki.

tekst Weroniki Zalewskiej

performans: Daniel Kotowski
kostiumy: Paweł Włodarski
konsultacja choreograficzna: Alicja Czyczel
koprodukcja: Pickle Bar Berlin i Festiwal Theaterformen

projekt zrealizowany w ramach programu Sturm and Slang organizowanego przez Pickle Bar Berlin.

fot. Rina Nakano